Aktualności

David Adler – architekt neokolonializmu

data dodania: 2014-10-07

Symetryczna fasada, prostokątna bryła z gankiem lub tarasem przykryta dwuspadowym dachem, proste, klasyczne detale, liczne filary i kolumny to esencja stylu neokolonialnego. Ruch ten zapoczątkowany w drugiej połowie XIX wieku w Stanach Zjednoczonych, stał się niezwykle popularny wśród architektów przełomu, jako reakcja na nadmiernie rozbudowane i przesycone zbędnymi zdobieniami konstrukcje ery wiktoriańskiej. Neokolonialne projekty domów, a właściwie małych wiejskich posiadłości odzwierciedlały amerykański patriotyzm i pragnienie prostoty, ożywiając elementy architektury, sztuki projektowania ogrodu i aranżacji wnętrz minionych już czasów kolonialnych. Jednym z najbardziej wydajnych i wszechstronnych architektów tego okresu był David Adler, który podczas swojej 35-cio letniej kariery zaprojektował ponad 200 budynków, z których wiele do dzisiaj uznawanych jest za ikony „Colonial Revival” czyli neokolonializmu.
 

Adler urodził się 3 stycznia 1882 roku w Milwaukee, w stanie Wisconsin. Jego ojciec Izaak był jednym z największych miejscowych producentów odzieży. Po ukończeniu edukacji w miejscowych szkołach publicznych, w wieku 16 lat wyjechał do New Jersey by tam kontynuować naukę w Lawrenceville College. W latach 1900 – 1904 studiował sztukę i historię architektury na uniwersytecie  Princeton a następnie przez trzy semestry kształcił się w zawodzie architekta na politechnice w Monachium. Postrzegał architekturę w szerszym kontekście, zawsze był otwarty na nowe rozwiązania i techniki. Te niezwykle pożądane u architekta umiejętności nabył uczęszczając przez pięć lat na wykłady na  École des Beaux-Arts w Paryżu. Szkolono tam młodych projektantów aby nie byli „niewolnikami” jednego stylu lecz swobodnie korzystali z elementów różnych form architektonicznych i umiejętnie łączyli je w finezyjną całość. To również dla Adlera czas wycieczek w poszukiwaniu inspiracji po dworkach i wiejskich posiadłościach Francji, Włoch i Anglii.

Po powrocie do Stanów Zjednoczonych w 1911 roku osiadł w Chicago gdzie rozpoczął pracę w biurze projektowym  Howarda Shawa, jednego z najwybitniejszych architektów swojego pokolenia. Pół roku później otworzył wraz z Henrym Danglerem pracownię w Orchestra Hall. Co ciekawe Adler, pomimo wszechstronnego wykształcenia nie uzyskał licencji architekta więc wszelka dokumentacja musiała oficjalnie wychodzić spod ręki jego wspólnika. Razem byli odpowiedzialni za szereg projektów domów między innymi dla Williama Clowa, Jr, Ralpha Poole, Benjamina Nielsa, Morrisa E. Berneya czy Charlesa B. Pikea. W 1917 roku, miejsce zmarłego Danglera zajął architekt i projektant Robert Work, który podobnie jak jego poprzednik był oficjalnym autorem wszystkich koncepcji. W tym czasie Adler skupił się na rozbudowie i przeprojektowaniu domu w Libertyville, który nabył w 1918 roku. Wreszcie, po otrzymaniu upragnionej licencji architekta, David rozwiązał spółkę i otworzył w pełni samodzielne biuro projektowe. Kolejne lata to okres świetności jego architektury, która oparła się nawet wielkiemu kryzysowi z lat trzydziestych. Domy i wiejskie posiadłości realizowane według jego projektów spotkać można było od  Massachusetts do Kalifornii co uczyniło go jednym z bardziej rozpoznawalnych i wziętych architektów tamtego okresu. Do końca życia aktywny zawodowo, zmarł 27 września 1949 roku na atak serca w swoim domu w Libertyville.
David Adler – architekt neokolonializmu
Adler choć znany z projektowania okazałych posiadłości wiejskich, sam postanowił żyć i tworzyć w bardziej skromnym otoczeniu. W 1918 roku nabył dom w Libertyville, niewielkiej wiosce w stanie Illinois, który poddał licznym modyfikacjom aby w pełni odpowiadał jego potrzebom. W nowym projekcie domu architekt zawarł wiele motywów charakterystycznych dla jego wcześniejszych koncepcji, tworząc niezwykle unikalną, eklektyczną i wręcz idealną do zamieszkania przestrzeń. Istniejąca, narożna weranda została zabudowana i przekształcona w obszerny pokój dzienny, północne skrzydło rozszerzono o łazienkę i garderobę a jadalnie powiększono. Bryła uzupełniona została na wschodzie o typowo neoklasycystyczny, otwarty na salon ganek,  który pełnił również funkcję dodatkowej jadalni. Pokoje dla służby i obsługi domu zlokalizowano w dodatkowym, jednopiętrowym budynku. Ogród na tyłach, a także powstały na terenie posiadłości w 1926 roku pięciostanowiskowy garaż są także dziełem Adlera. Kolejna rozbudowa miała miejsce w 1934 roku i obejmowała rozszerzenie bryły budynku na południowym wschodzie a także przebudowę dawnej stodoły, która podwyższona o jedną kondygnację stworzyła przestrzeń dla dodatkowych pokoi sypialnych. Ostatecznego kształtu dom nabrał siedem lat później kiedy to dodany został łącznik z budynkiem dla służby.
 

Przez trzydzieści lat Adler stworzył ponad 1300 szkiców, dokumentów i koncepcji związanych z modernizacją posiadłości, traktując ją jak swoisty eksperyment architektoniczny mający na celu wykreowanie zrównoważonej przestrzeni idealnej do życia i pracy.

GC

źródło fot.:  commons.wikimedia.org


Sierpień 2018
data dodania: 2018-08-31

Nawet pod koniec wyjątkowo ciepłego lata może się wydawać, że nie potrzebujemy w Polsce projektów domów jednorodzinnych, które miałyby sprawdzić się na pustyni. Ale co, jeśli globalne ocieplenie będzie postępować? Zresztą i na mniejsze upały przyda się projekt, który odwołuje się do mądrości pustynnych roślin i zwierząt: przygiąć się ku ziemi, skulić, przeczekać.

The Arroyo House, już nazwą przywołujące charakterystyczne dla Kalifornii i Teksasu kamieniste,... więcej...

data dodania: 2018-08-31

Projektanci domów jednorodzinnych wiedzą: wykończenie fasady to sztuka. Jedni „dopieszczają” ja dziesiątkami udoskonaleń, cyzelują detale drzwi wejściowych, ram okiennych, poręczowania tarasu. Inni stawiają na jeden mocny efekt, jeden materiał: w ostatnich latach w modzie, jeśli kto ma odwagę, bywa kortenowska stal, lekko zwęglone drewno, merceryzowane włókna roślinne.

więcej...
data dodania: 2018-08-30

Nie jest to, ściśle biorąc, projekt domu jednorodzinnego – ale może ocalić miliony domów jednorodzinnych, wzniesionych w wielkich, najbardziej narażonych na smog miastach. Projekt stumetrowej wysokości „odkurzaczy smogu”, zaproponowany przez dubajskie studio architektoniczne Znera, wygląda futurystycznie, ale wygląda na to,  że już w ciągu najbliższego roku rozpocznie się jego realizacja, mająca na celu ocalenie najbardziej zanieczyszczonego miasta świata: New Delhi.

więcej...
data dodania: 2018-08-30

Ten tytuł jest może trochę zwodniczy, zważywszy jak bardzo Greg Storrar, właściciel imponującej biblioteki i nowo wzniesionego „emeryckiego domu” w Yorkshire, dba o swoje starodruki. Ale opowieść nie traci przez to na uroku: o ile często zdarza się przerabianie danych budynków rolniczych na wakacyjne domki dla młodych rodzin, o tyle wyjątkowo tylko pojawia się projekt domu jednorodzinnego, który przemieniałby dawną stodołę w rezydencję bibliofila.

więcej...
data dodania: 2018-08-27

Piwnice są zwykle najmniej efektownym elementem projektu domu jednorodzinnego: jeśli nie jest w nich planowana sauna lub sala filmowa (co zdarza się jednak wyjątkowo i w droższych projektach), zwykle służą jako część najbardziej użytkowa: lokalizacja kotłowni, pralni, suszarni, spiżarni, z oszczędnie obliczonym stropem: jeśli inwestuje się tu solidnie, to bodaj tylko w izolację i wentylację. Fińska pracownia JKMM Architects udowadnia, że tak być nie musi: ciąg galerii i... więcej...

data dodania: 2018-08-26

Oczywiście, projekt domu jednorodzinnego zakłada wykorzystanie rozległej przestrzeni na działce budowlanej, najlepiej gdzieś pod lasem, nad potokiem, może u podnóża gór.
A jeśli nie pozwala nam na to albo budżet, albo okoliczności życiowe? Jeśli okazuje się, że chcemy lub musimy budować się w mieście – i to w takim, które kwitnie i eksploduje gospodarczo, więc ceny gruntu są horrendalnie wysokie, wielokrotnie przekraczają koszt budowy domu, my zaś nie zamierzamy... więcej...

data dodania: 2018-08-25

Więźba dachowa należy do tych składowych domu, w których nie tylko estetyka, lecz i dokładność na decydujące znaczenie. Najpierw projekt domu, w którym wszystko rozrysowane jest co do milimetra: potem ekipa wykonawcza, która weryfikuje to przy pomocy czujników laserowych trzy razy, zanim przybije gwóźdź.
Że można inaczej, pokazuje domek wzniesiony przez chińskie studio Monoarchi dla potrzeb klientów z górnej półki: gości, korzystających z usług centrum rekreacyjnego... więcej...

data dodania: 2018-08-24

Jakaś nowa adaptacja „Jaskiniowców”? Nie, greckie studio projektowe Kapsimalis Architects wytycza nowe kierunki działania pokazując, że można skutecznie budować w głąb, a nie tylko wzwyż. Zaadaptowany dom jednorodzinny na Santorynie miał już wcześniej przybudówki i piwnice: ale połączył je w jedno dopiero projekt archtekta.
Sytuacja wyjściowa w Imerovigli, na przedmieściach miasteczka Fira, w którym skupia się życie Santorynu, przypominała trochę te, jakie widujemy... więcej...

data dodania: 2018-08-23

Owszem, ocieplenie poszczególnych pokojów w domu jednorodzinnym jest ważnym zadaniem. Jedni stawiają na konstrukcję dwuwarstwowych ścian z luką między nimi, inni – na kolejne hydrofobowe warstwy, trzeci – na niezawodny styropian ociepleniowy. Ma swoich zwolenników i wełna minieralna. Co jednak, jeśli do ocieplania pomieszczenia użyta zostanie… owcza wełna? Czy to ekologiczny skandal, czy wyzwanie dla budowniczych i projektantów domów jednorodzinnych?

więcej...
data dodania: 2018-08-21

Jedni projektanci domów jednorodzinnych pragną zdominować okoliczny krajobraz, zostawić w nim mocny ślad. Inni, na szczęście liczniejsi, usiłują się weń wpasować. Starają się więc wypatrzyć charakterystyczny rys natury, nie pozwalają sobie na projektowanie zza biurka. Ale nawet wśród realizacji zwolenników zachowania układu natury trudno będzie znaleźć projekt domu tak wtopionego w krajobraz i świat wokół jak w przypadku Seunga H-Sanga, koreańskiego designera,który... więcej...

data dodania: 2018-08-17

Niska jakość żywności produkowanej przemysłowo, udręka, jaką przeżywają zwierzęta na fermach – nie trzeba być ekologicznym radykałem, by mieć poczucie, że sprawy poszły, być może, w złym kierunku, że warto, by wróciły choć gdzieniegdzie metody hodowli i uprawy „z babcinych czasów”. Miewają takie marzenia zwłaszcza właściciele domów jednorodzinnych, którzy wreszcie dysponują spłachetkiem ogrodu. Tu pomidory, tam zioła… A kury, gdzie kury? Czy musimy zamykać... więcej...

data dodania: 2018-08-17

Rozwiązanie, na jakie zdecydowało się lokalne studio Peripheriques Marin+Trottin Architectes, projektując fasadę apartamentowca, który stanąć na ma Wyspie św. Ludwika w Paryżu wbudzić może zazdrość wielu właścicieli domów jednorodzinnych” a więc można projektować z taką urodą i rozmachem! Ośmiopiętrowy budynek, który w pełni wykorzystany zostanie najpewniej podczas mistrzostw olimpijskich, przewidzianych na rok 2024, ma jedyne w swoim rodzaju balkony: półkoliste,... więcej...

data dodania: 2018-08-16

Nie, w tytule nie chodzi o tradycyjną „wiechę”, jaką przyozdabiano do niedawna każdy ukończony dom jednorodzinny: ale nauki, jakie projektanci takich domów czerpać mogą z doświadczeń pracowni Grimshaw, która przykryła niedawno nowym dachem dworzec i perony stacji London Bridge, są godne uznania.
Budżet projektu? Budzący szacunek: miliard funtów. Lokalizacja? Prestiżowa: serce “nowego Londynu”, blisko legendarnego wieżowca Shard. Cel? Przykryć kilkanaście wijących... więcej...

data dodania: 2018-08-09

Były już bliźniacze wysokościowce do złudzenia przypominające parę nogawek, jeden z najbardziej znanych XIX-wiecznych wysokościowców w Nowym Jorku nosi nazwę „Żelazka” (Flatiron), można więc uznać, że architektura ma coś wspólnego z tekstyliami. Ale żeby 220-metrowy drapacz chmur okryty został czymś, co przypomina zakładki na spódnicy uczennicy podstawówki? I jak to rozwiązanie można wykorzystać w projekcie budynku jednorodzinnego?

więcej...
data dodania: 2018-08-08

Wieżyczki, usytuowane na szczycie jednopiętrowego budynku mieszkalnego były w modzie w drugiej połowie XIX wieku: najpierw nawiązania neogotyckie, potem zachwyt renesansem i klasycyzmem, wreszcie „cebule” Art Deco – wszystko to zachwycało przez chiwlę, ale dziś kojarzy się bardziej z koniecznością odrestaurowania wyjątkowo niewdzięcznego miejsca w odziedziczonym budynku.
Co innego jednak, kiedy ktoś zafunduje sobie podobne rozwiązanie jak inwestorzy, wznoszący kolejne... więcej...

data dodania: 2018-08-05

Kosmiczne upały skłaniają do poszukiwania kolejnych możliwości wykorzystania w architekturze wody bieżącej: w miarę możliwości w obiegu zamkniętym, tak, by zapewniała wizualny i faktyczny efekt chłodzący.
Niedawno pisaliśmy na tych łamach o „wodospadzie”, płynącym po ścianie wysokościowca w Chinach. Nie wszystkie rozwiązania jednak muszą być tak spektakularne i energochłonne jednocześnie: możliwe jest również zaprojektowania pseudo-kurtyny wodnej, zarazem (stosunkowo)... więcej...

data dodania: 2018-08-02

“Skrzynki zamiast balkonów” były jednym z mniej udanych pomysłów na przeludnienie I zanieczyszczenia miast, szczególnie angielskich, przed drugą wojną światową. Najpewniej każdy widział przynajmniej raz, reprodukowane wielokrotnie w memach i reportażach historycznych, zdjęcie trochę przestraszonego berbecia umieszczonego w klatce, przymocowanej od zewnątrz do ramy okiennej. I nie jest to, niestety, fotomontaż – w przekonaniu wielu rodziców tak właśnie można było zapewnić... więcej...