Pokrycie blachodachówką czy dachówką ceramiczną jest z pewnością tańsze, materiały te nie ustępują też łupkom, jeśli idzie o ognioodporność. Łupki są jednak wyjątkowo trwałe (minimalny czas trwania łupkowego dachu to ok. stu lat, a na angielskiej prowincji większość nowożytnych rezydencji zachowała „pierwotne” dachy sprzed 200-300 lat), a przede wszystkim – absolutnie niepowtarzalne, jak linie papilarne. Tryb „dzikiego krycia” sprowadza się do tego, że dekarz dobiera i docina płytki bezpośrednio na dachu. Oczywiście, istnieje wiele możliwych wzorów, nawet dwubarwnych – ale fakt, że płytki będą ręcznie docinane i różnej wielkości gwarantuje, że będzie to dach jedyny w świecie.

Czy każdy projekt domu umożliwia położenie łupkowego dachu? W zasadzie ograniczenia są tylko dwa: cenowe (łupek należy do droższych materiałów: cena metra kwadratowego wynosi sto kilkadziesiąt złotych, dach o powierzchni 200 m.kw. układa się około dwóch miesięcy, co podwyższa koszty robocizny) i – konstrukcyjne. Projektant domu jednorodzinnego musi uwzględnić fakt, że metr kwadratowy łupka waży od 25 do 50 nawet kg: konstrukcja więźby musi być zatem solidna.

Za to potem… Łupek starzeje się w najszlachetniejszy sposób: szary z delikatnym odcieniem błękitu lub zieleni, niemal nie porasta mchem: co jakiś czas trzeba jedynie oczyścić dach z liści. Konserwacji – żadnej. Wymiana pękni1)ętych płytek – prosta. Sama konstrukcja – mocna (płytki przytwierdzane są mosiężnymi lub stalowymi gwoździami albo hakami). Dom jednorodzinny jest wygląda jak gniazdo rodowe z czasów Stuartów – a my przy kominku wecujemy noże do krojenia pieczeni. Nota bene – kamień szlifierski też jest pewnie z łupku. (ws)