Nie każdego stać na zakup własnego projektu domu i jego budowę, w dużych miastach niewiele jest miejsca aby każdy mógł sobie pozwolić na własny dom z ogródkiem dlatego idealnym rozwiązaniem są budynki wielorodzinne a na uwagę zasługują te które nie tylko budzą podziw swoim kształtem ale również są wyjątkowo funkcjonalne i przystosowane tak aby żyło się w nich jak najlepiej wielu ludziom. Prezentujemy kilka budynków w których wielu chciałoby zamieszkać, gdyż nie tylko znajdują się w ciekawych miejscach ale architekci dołożyli wszelkich starań aby każdy mieszkaniec czuł się w nich dobrze.

Vallecas Public Housing w Madrycie powstał w 2009 roku na wschodnim krańcu Madrytu, jest to projekt studia Estudio.Entresitio i był wynikiem konkursu ogłoszonego przez  Miejską Agencję Mieszkaniową. Budynek zajmuje 77% działki. Reszta to brukowany  plac spacerowy. Kolory kostki brukowej (czerwień i szarości) wyznaczają konkretne strefy użytkowe placu. Całość doświetlona wysokimi lampami. Bezpośrednio przy drodze znajdują się miejsca parkingowe. Działka na której stanął położona jest w pobliżu wielopasmowej drogi oraz szeregu mniejszych ulic dojazdowych. Bezpośrednio wzdłuż budynku przebiega droga dwupasmowa o niewielkim natężeniu ruchu. Mieszkania komunikowane licznymi strefami komunikacyjnymi mieszczącymi klatki schodowe, halle i windy rozłożone poprzecznie na długości całego budynku. 22 piętrowa bryła powstała z połączenia trzech prostopadłościanów o różnej wysokości. Połączenie przypomina kształt litery J. Dwie skrajne wieże różnią się znacznie wysokością. W budynku znajdują się 132 mieszkania. O łącznej  powierzchni 90000m2. Są to mieszkania jedno i dwupokojowe. Program każdego to w większości hall z garderobą, kuchnia, łazienka, pokoje sypialniane. Niektóre  pokoje dzienne łączą się z loggiami. W budynku zastosowano również energooszczędne rozwiązania. W projekcie zastosowano elewacje proste, w kolorze ciemnego grafitu. Błyszczące, charakterystyczne, bez widocznych uskoków czy cofnięć. Na całej powierzchni widać rozproszone loggie oraz otwory okienne  rożnych wielkości ale zachowanych w jednym module wielkościowym na który przypada jedno wąskie okno. Niektóre z najmniejszych jedno modułowych okien lekko wysunięte na zewnątrz. W elewacjach widać również okna narożne. Wysunięcia dodają elewacji trójwymiaru.  Parter w kolorze kontrastowym jako pokryta białymi elementami blachy  elewacja daje iluzje oderwania budynku od podłoża. Biel ścian przechodzi  momentami w zaszklenia stref wejściowych.  Nieregularnie rozmieszczenie okien na całej powierzchni ciemnej elewacji utrudnia szybkie określenie granic poszczególnych kondygnacji. Budynek skierowany dłuższymi bokami na południe i północ.

Silodam Apartments w Amsterdamie powstał w 2002 roku w Amsterdamie. Zrealizowany według projektu zespołu architektów MVRDV. Działka o powierzchni 2600m2 znajduje się na wodzie. Budynek nawiązuje do charakteru portowej dzielnicy miasta. W pobliżu znajduje się historyczne centrum miasta z typową miejską zabudową. Budynek od południa graniczy z dwoma byłymi magazynami zboża (silosami) będącymi pozostałością z czasów świetności portu w latach 80tych ubiegłego wieku oraz towarzyszącym im budynkiem nawiązującym do historycznej tkanki miasta. Budynek komunikowany z miastem główna droga dojazdowa południe-północ przez molo. Do apartamentowca można również dostać się łodzią od północy, wschodu i południa. Główne wejścia jako poprzedzone stalowymi schodami połączone z drewnianym tarasem molo graniczącym z droga kołową przy której znajdują się również miejsca postojowe dla samochodów. Dodatkowe  klatki schodowe poprzedzone podestami umieszczone na spodzie budynku pomiędzy filarami konstrukcyjnymi dostępne dla komunikacji drogą wodna. Bryła tego domu wielorodzinnego to prosta prostopadłościenna dziesięciokondygnacyjna betonowa forma wsparta na betonowych  słupach z dostawionym od wschodu niższym, równie wspartym na filarach elementem. Rzeźbiona oknami, loggiami i tarasami. Kształtem przypomina statek kontenerowy. Idea konstrukcyjna to betonowy blok postawiony na platformie wspartej przez wbite w podwodny grunt filary. Na dostawionej płaskiej formie znajduje się taras. Biała bryła podkreśla wodną strefę wejściową do głównego budynku. W planie domu znajduje się 157 apartamentów oraz 600m2 powierzchni handlowej. Mieszkania podzielone na „dzielnice” mieszczące od czterech do ośmiu domów. Dzielnice  definiują kolorowe pasy na elewacjach. W zespole mieszkaniowym znajdują się mieszkania zaadresowane do różnych grup społecznych. Dla trój osobowej rodziny, par, starszych mieszkańców oraz singli. Mieszkania dla seniorów koncentrują się w środkowej części bryły, natomiast reszta zespołów jest w przemieszanej konfiguracji. W programie użytkowym mieszkań można znaleźć typowe pomieszczenia takie jak kuchnie, jadalnie, łazienki pokoje sypialniane, ale również liczne otwarte tarasy otwierające się na krajobraz. Część z mieszkań jest dwupoziomowa co podnosi ich standard.

Spittelau Viaducts w Vienna to zrealizowany w 2005 roku budynek mieszkaniowy projektu Zahy Hadid. Inwestycja jest częścią projektu rewitalizacji tej części Wiednia. Budynek leży w historycznej części miasta. Działka położona na skraju nad rzeką Dunaj. Każda z brył trójczłonowego budynku posiada swoją przestrzeń komunikacyjna Przypada na nią klatka schodowa, winda oraz hall. Wygląd domu to biała, gładka bryła o żelbetowej konstrukcji. Forma trójelementowej mieszkaniówki oplata historyczny budynek wiaduktu. Współgra z nim tworząc różnorodne relacje przestrzenne. Rozmieszczone elementy rozrzeźbionych brył w podłużnym kierunku zachowują relację ciągłości z wiaduktem, rzeką i drogą. Całość wpisuje się w otoczenie. Historyczny wiadukt mieści lokale o funkcji publicznej takie jak bar, restauracja czy drobne sklepy. Strefa ta  jest przestrzenią publiczną mieszkaniówki. W dobudowanej części znajdują się głównie mieszkania socjalne. Trzyczęściowa zabudowa mieści również apartamenty o łącznej powierzchni 275m2, biura, oraz pracownie dla artystów. Powierzchnia 937m2 przeznaczona na cele komercyjne, 172m2 zajmuje część zaaranżowana na biura. Budynek w najwyższych częściach liczy pięć kondygnacji, w najniższych dwie. W planie są apartamenty jedno jak i dwupoziomowe.  Konfiguracja różnych wielkości mieszkań o powierzchniach 41, 57, 62, 65, 68, 71, 84, 92, 138, 141, 145, 146 oraz 176m2 - część z nich posiada wyjścia na prywatne loggie. Elewacje budynku są proste, gładkie w strukturze i materiale. Beton malowany na biało. Ściany w skośnej relacji. Ciemnoszare Okna pasmowe podkreślają ciągłość wydłużonych części. Oprócz pasm okien widoczne również mniejsze nieforemne okna.

/rz/