Kolor czarny ma wiele negatywnych konotacji kulturowych, które niełatwo przezwyciężyć. Ale dokonania takich architektów jak Alain Carle pokazują, że odpowiednio konsekwentne użycie delikatnie zwęglonego drewna, drobno oksydowanego metalu czy ogniowanej i szkliwionej cegły jest rozwiązaniem, które może się świetnie sprawdzić w przypadku projektów minimalistycznych domów jednorodzinnych.

Kanadyjski projektant jest czynny przede wszystkim w kraju macierzystym, i można uznać, że jego czyste, oszczędne projekty najlepiej sprawdzają się na wielkich przestrzeniach mało zaludnionej Kanady. Ale nie tylko to przyciąga entuzjastów jego rozwiązań: projektowane przezeń domy wznoszone są zgodnie z postulatem pełnej samowystarczalności energetycznej, a czarna warstwa ułatwia ochronę enegetyczną i pomaga dogrzać budynek.

Ale przecież nie tylko o to chodzi w takich projektach jak „La Héronnière” czy „Les Rorquals”: duże, czytelnie podzielone płaszczyzny czerni zwęglonego drewna i kremowej bieli betonu architektonicznego z daleka robią wrażenie instalacji z epoki op-artu. Z bliska mogą sprawiać wrażenie odrobinę apokaliptyczne – ale godna uwagi jest ta śmiałość w operowaniu płaszczyzną i barwą; rzadko też zdarza się, by dążenie do równowagi energetycznej owocowało na poziomie projektu architektonicznego nie tylko wąskimi, potrójnie przeszklonymi oknami czy baterią ogniw fotowoltaicznych na dachu, lecz także dziełem sztuki.