No i tak: jeszcze kilka uścisków, piski dzieci i – poszli, a my zostaliśmy po Wilii z naczyniami do zmywania, koszulą do przymierzenia i – stosem kopert, papierów do pakowania, papierów ozdobnych i kartek w kącie pokoju. Co można z tym zrobić? A tu za tydzień dojdzie nowy rok, porządki na biurku w domu i w pracy, stare kalendarze, listy, nieprzeczytane czasopisma i całe zszywki okólników. Ech, ognisko by rozpalić… I mieć na głowie, jeśli nie straż pożarną, to pół ogrodu w popiele. A przecież papier ma swoją kaloryczność i nie sposób jeździć do skupu z każdą jego stertą, za którą dostaje się grosze. Czy naprawdę nie sposób go spalić? I jak można tę potrzebę uwzględnić w projekcie domu jednorodzinnego z wystrojem?

Pierwsze opinie nie są zachęcające: wszyscy niemal, którzy próbowali palenia papierem w domu – czy to w kominku, czy w profesjonalnym piecu, czy pod kuchnią – ostrzegają: po pierwsze, nie warta skórka za wyprawkę, bo ciepła z tego naprawdę niewiele, po drugie – zostaniecie z chmurami lekkiego i lepkiego popiołu, w najlepszym razie oblepiającego skutecznie ruszt i komin, a najgorszym – alarmującym strażaków, a po trzecie – zawsze może być naprawdę gorzej.

„Zauważyłem taką mokrą czarną maź na ściance kotła. Obdrapałem to śrubokrętem w trakcie spalania i poczekałem aż ostygnie. Została dość twarda czarna substancja (coś jak podpalony i zgaszony plastik). Dramat się zaczął jak po wszystkim usunąłem popiól i lepiej przyjrzałem się wnętrzu kotła. Cały pokryty jest cienką warstwą czegoś twardego. Dość ciężko zdrapać to śrubokrętem. Szczotka druciana ledwo daje rade. Wygląda to jak efekt farby młotkowej. Pod spodem czysta blacha” – opisuje na forum użytkowników pieców (zachowujemy pisownię oryginału) swoje wrażenia z palenia papieru niejaki Damyan. Czy rzeczywiście na papier nie ma mocnych?

Owszem, da się coś wymyślić. Prócz standardowych rad (nie dla papieru kredowego, dla sztywnych okładek czasopism, dla książek, nie tylko dlatego, że ich palenie to barbarzyństwo, ale i że niemal nigdy nie palą się do końca) jest jedno rozwiązanie, które budzi uznanie zarówno ekologów, jak ekonomistów: brykiety.

Pulpę papierową można uzyskać już po kilkudniowym namoczeniu niechcianych świstków w beczce. Potem zaś wystarczy wstępnie odsączyć wodę, dorzucić ¼ objętości materiału szlachetniej palnego – miału węglowego, wiórów, strużyn – i włożyć powstałą pulpę w czeluść domowej wyciskarki, tzw. brykieciarki. Do dostania na Allegro za 450 zł – a rząd tekturowo-węglowych lub papierowo-drewnianych cegieł można naprawdę spalić pro publico bono – i z niemałym zyskiem. [ws]