Aktualności

Zawsze klinkier

data dodania: 2016-09-05

Jedni cenią go za niepowtarzalność. Inni – za wysoką jakość, mrozo-, wodo-, ognio- i słońcoodporność, a jeszcze innych śmieszy, że jako jeden z bardzo niewielu materiałów budowlanych ma nazwę dźwiękonaśladowczą – od delikatnego, szklistego dźwięku, jaki wydają uderzane o siebie cegły. Klinkier coraz częściej wykorzystywany jest w projektach domów jednorodzinnych – fasady z jego wykorzystaniem są bez porównania trwalsze i oryginalniejsze niż królujące jeszcze przed kilku laty sidingi czy barwne tynki.

Historia cegieł klinkierowych sięga XVII wieku i dokonań ceramików holenderskich. „Klinkier” to zresztą jedno z nie tak wielu słów, które z Holandii rozszerzyły się na cały świat: „klinken” oznacza tyle, co delikatne brzęki lub dzwonienie. Holenderscy mistrzowie zresztą jako pierwsi docenili zalety cegieł klinkierowych (choć na początku przede wszystkim do brukowania ulic portowych), zabierając z sobą do Nowego Świata technologię wypalania podobnych cegieł. Zabawne, że w większości europejskich cegielni nieraz aż do początku XX wieku traktowano cegły klinkierowe jako „odpad produkcyjny”, świadectwo niepowodzenia i „spalenia” cegieł, już w trakcie pakowania odrzucając je na śmieciową hałdę. Dziś wielu archeologów przemysłowych pozyskuje cenne, unikatowe cegły klinkierowe właśnie rozkopując stare pagórki w pobliżu cegielni – tym bardziej, że na rynku królują „cegły szkliwione”, tj. pokrywane w trakcie procesu produkcyjnego półmilimetrową warstwą prawdziwego szkła. Niby to samo – a jednak nie.

Dziś bowiem wszyscy niemal zdają sobie sprawę, że powleczone szklistą, zamykającą pory warstwą cegły są wyjątkowo wiele warte. W piecach przemysłowych można naturalnie uzyskać klinkier różnych odcieni – znawcy i koneserzy najbardziej jednak cenią ten pochodzący sprzed kilkudziesięciu lat, z wysokich pieców cegielnianych i kształcie ula, w których cegły „dojrzewały” i stygły w wysokiej temperaturze nawet przez kilka kolejnych tygodni: to tam nabierały niepowtarzalnych odcieni burgundu, czekolady, a nawet – jeśli do opalania pieca użyto torfu – butelkowej zieleni.

Pierwsze zachłyśnięcie się Zachodu cegłą klinkierową do wykańczania elewacji przypada na pierwsze lata XX wieku: w Anglii wznoszono wtedy powściągliwe rezydencje, na wschodnim wybrzeżu Stanów królował tzw. Colonial Revival. W wiek później klinkier wraca znowu, i to wraca w wielkim stylu: warto postawić nań, i postukać bodaj kluczami od domu, by usłyszeć delikatne >kling<, niż stukać się w głowę, że wybrało się odpadającą płatami styropianową elewację.

Grudzień 2018
data dodania: 2018-12-31

Okolice Sylwestra to naturalny czas, by pomyśleć o recyclingu tego, co pozostaje po szampańskich zabawach – także w kontekście budownictwa i wykorzystywania odpadów jako surowców.
Projektów „Domów z butelek” powstało już kilkaset, wszystkie według podobnego schematu: położone na płask, połączone spoiwem butelki świetnie sprawdzają się jako cegły. Sprawdziłyby się pewnie i butelki od szampana, wyjątkowo przecież grubościenne, więc i odporne, choć ze względu... więcej...

data dodania: 2018-12-30

Doniczki? Oczywiście. Sadzonki w kuchni? Jak najbardziej. Ogródek z warzywami za domem? Coraz częściej, w miarę, jak rośnie moda na „eko”. Ale umieszczenie gigantycznych donic na warzywa i zboża na fasadzie budynku, tak, by łatwo było można po nie sięgnąć, to pomysł, na który wpada niewielu projektantów domów jednorodzinnych: na szczęście architektom ze studia Bomzero w Kuala Lumpur nie zabrakło odwagi ani fantazji.

więcej...
data dodania: 2018-12-29

Wykorzystywanie dawnych, zrujnowanych lub w najlepszym razie porzuconych budynków gospodarczych na nowe domy jednorodzinne to częsta, modna i cenna dla krajobrazu kulturowego praktyka. Od Skandynawii po Nową Anglię dawne młyny, kaszarnie i stajnie są przebudowywane i częściowo wyburzane, by stworzyć miejsce dla nowych mieszkańców. Ale rozwiązanie, po które sięgnęło mediolańskie studio Wok, idzie o kilka kroków dalej: dawna murowana stodoła, stojąca w toskańskim pejzażu, została... więcej...

data dodania: 2018-12-28

Rozwiązanie, zaproponowane przez belgijskie studio architektoniczne Gijs Van Vaerenbergh, na pozór niewiele znaleźć może zastosowań w architekturze: flamandzcy twórcy zaprojektowali bowiem rodzaj pawilonu, przeznaczonego na uroczystości na… niemieckim cmentarzu wojennym z pierwszej wojny światowej. A jednak elegancja  i prostota tego rozwiązania są czymś, do czego nawiązać mogą projektanci małej architektury i domów jednorodzinnych.

więcej...
data dodania: 2018-12-23

Projekty domów jednorodzinnych zazwyczaj odwołują się do logiki symetrii: konkretne budynki są skupione wokół centralnego miejsca (jadalni, kuchni), za czym w chłodniejszym klimacie przemawia również ekonomia i ergonomika. W Argentynie można jednak mniej przejmować się tego rodzaju względami: może dlatego architekt Pablo Gagliardo zdecydował się na wzniesienie budynku o powierzchni aż 370 m.kw. na planie wąskiego prostokąta?

więcej...
data dodania: 2018-12-17

Poziom czy pion – to oczywiście rozdroże geometrii, ale też podstawowy dylemat współczesnych urbanistów, projektantów i filozofów architektury. Często wybór ten narzucany jest przez okoliczności: wiadomo, że w poziomie buduje się częściej tam, gdzie gruntu jest pod dostatkiem, a użytkownikom zależy na niepokonywaniu dużych różnic wysokości. W miastach już od kilkuset lat ceny gruntu wymuszają wznoszenie budynków w pionie – a od 150 lat mamy do czynienia z rewolucją... więcej...

data dodania: 2018-12-16

Jak pamiętamy – Janus, rdzennie rzymskie bóstwo, nie miał właściwie „świątyń” w ścisłym znaczeniu tego słowa. Jako bóstwu „przejścia” oddawano mu cześć w drzwiach wejściowych do budynków: jedynym wyjątkiem była świątynia w północnej części Forum Romanum, „prastara brama z najdawniejszych obwarowań, którą dla szczególnej świętości zachowano... Jej czarne, omszałe ściany, zbudowane z nierównych bloków kamienia, okryto płytami brązowymi”. Wszędzie... więcej...

data dodania: 2018-12-03

Nie jest trudno otwierać mocą decyzji architektonicznej okna i dziedzińce, pruć ściany i decydować się na otwarte na przestrzał wnętrza, kiedy nie mamy nic do ukrycia. Ale jak zabezpieczyć naprawdę wartościowe zbiory i pomieszczenia, nie zamieniając budynku w betonowy sarkofag? Rozwiązania, których szukał francuski architekt Jean-Paul Viguier, wznosząc pomieszczenia nowego skarbca i centrum przetwarzania gotówki Banku Francji mogą dać do myślenia projektantom domów jednorodzinnych,... więcej...

data dodania: 2018-12-02

Kolor czarny ma wiele negatywnych konotacji kulturowych, które niełatwo przezwyciężyć. Ale dokonania takich architektów jak Alain Carle pokazują, że odpowiednio konsekwentne użycie delikatnie zwęglonego drewna, drobno oksydowanego metalu czy ogniowanej i szkliwionej cegły jest rozwiązaniem, które może się świetnie sprawdzić w przypadku projektów minimalistycznych domów jednorodzinnych.

więcej...